riderblog - motoblogi społecznoœci scigacz.pl

Jeżdżę samochodem, głownie ostatnio sporo po mieście, choć czasem trafi się tez traska. Czasem tez trafi się traska jednośladem. W obu jednak przypadkach obserwuję coś, co skłania mnie do pewnych przemyśleń. Szczególnie po krótkiej rozmowie z Lovtzą.

Jeżdżąc na 4 kołach staram się zawsze widzieć tych co mają ich o 2 mniej, bo wiem jak to jest ważne dla mojego i ich zdrowia. Niezależnie od tego regularnie czytuję niusy o tym, że jak nie tu to tam, rozwalił się jakiś motocyklista. Przyczyn jest wiele, często wina leży po stronie kierowcy w „puszce". Często jednak zdarza się, ze wina leży po stronie motocyklisty, który owszem, nie jechał 50km/h, bo to bez sensu (i sam prawie nigdy tak nie jeżdżę) ale przyzwoita prędkością tez trudno nazwać zasuwanie ponad 120 przez centrum miasta. Bywa, ze wina jest po obu stronach...trudno. Nie rozumiem jednak, albo nie rozumiałem do niedawna, jakim cudem wąski mimo wszystko, motocykl pakuje w przechodniów!

Nie mam wątpliwości w sytuacji, kiedy ktoś idący na skróty wyskoczy spomiędzy zaparkowanych gęsto samochodów...zdarza się i pech. Ale na prostej, dwupasmowej, szerokiej i zapewniającej doskonała widoczność drodze! Na pasach?! Miejscowy kierowca, który jeździ w tym miejscu po kilka razy w tygodniu?! Nie ogarniałem.

Lovtza stwierdził niedawno, że nie wnika, bo jakiś odsetek musi się rozpieprzyć i na to nie ma siły i nikt na to nie ma wpływu. I racja! Nie da się uniknąć wypadku...szczególnie kiedy siedząc za kierownicą mózg wozimy w zadupku.

Wpadłem na to kiedy jadąc właśnie jedną z takich szerokich, dwupasmowych dróg na uboczu miasta, choć prowadzącej obok sporego osiedla wyprzedził mnie motocyklista.

Blachy miejscowe, swój znaczy się. Do następnych świateł jest jakiś kilometr a po drodze drogę przecina przejście dla pieszych bez żadnych świateł. Wie o tym doskonale każdy kto tu mieszka i nie tylko jeżdżący tedy a czytający regionalne newsy. Bo regularnie na przejściu tym dochodzi do potrąceń. Ostatnio z udziałem motocyklisty.

Jak? Otóż kiedy ów motocyklista mnie już wyprzedził i wyszedł „na czoło peletonu" złożył się w scyzoryk i...pełny ogień. Przypuszczalnie na wysokości owego przejścia miał już lekko ponad 160 może i lepiej. Tak, wiem, trudno wtedy ominąć cokolwiek, szczególnie zdezorientowanego i spanikowanego przechodnia, który nie wiadomo co w tym momencie zrobi.

Powiedzmy sobie jednak szczerze - gdzie był mózg tego motocyklisty w tym momencie? Mimo że to prawie obwodnica to jednak miasto...przejście, które każdy zna...Po co napędzać się jak wahadłowiec lecący na księżyc? Tym bardziej, że kolejne światła na 90% będą na czerwonym.

Dlatego teza Lovtzy jest przykra ale prawdziwa - skoro niektórzy mózgi wożą w zadupku motocykla to jakiś odsetek musi się rozpieprzyć. Reszta ma po prostu szczęście, które...zawsze się kiedyś kończy.